με όνειρο τον ίσκιο οικοδομεί

...ευλαβικά γράφω και προφέρω το όνομά του...

Χόρχε Λουίς Μπόρχες...

δέν έχω λόγια...

διαβάζω και θυμάμαι...

περπατάω δίπλα στις παγωμένες λίμνες της βαλτικής...

πριν τρία χρόνια...

λίμνες καθρέφτες...

....................................................................................................

//...Εγώ που για καθρέφτες φόβο ένιωθα δεινό

στο κρύσταλλο όχι μόνο μπροστά, το στεγανό

όπου λήγει κι αρχίζει,τοπίο ερημικό

κι αφόρητο,ένας χώρος αντικατοπτρισμών,

μα και μπροστά στο κάτοπτρο-νερό,που διπλασιάζει

τ'άλλο γαλάζιο στον βαθύ ουρανό του,

που το ραγίζει αντίστροφο πτηνό,τ'απατηλό του

πέτασμα,ή ένα ρίγος το ταράζει,

στη σιγηλή μπροστά την επιφάνεια

την λεία, κάποιου έβεννου λεπτού,

μίμηση ονειρεμένη του λευκού

μαρμάρων ή και ρόδων θολών μές την διαφάνεια,

μετά από τόσα χρόνια, με τόση αμηχανία,

που κάτω απ'τό ποικίλο φεγγάρι εγώ πλανιέμαι,

πώς έφτασα-ρωτάω-καθρέφτες να φοβούμαι;

μέσα από ποιά ειμαρμένη κι από ποιά συγκυρία;

...Καθρέφτες,όνειρα,απορία παραμένει

η καθημερινότης πώς συμπεριλαμβάνει

στο ρεπερτόριό της το γνωστό,την πλάνη

που είναι της αντανάκλασης η βαθιά οικουμένη.

Στην άυλη ετούτη αρχιτεκτονική

μοχθεί (νομίζω) αδιάκοπα ο Θεός

και με απαλότητα του κρύσταλλου,το φώς

και με όνειρο τον ίσκιο οικοδομεί.

Έφτιαξε ο Θεός τις νύχτες με ονείρων πανοπλία

και στους καθρέφτες μέσα μύρια ποικίλα σχήματα

για να το νιώσουν οι άνθρωποι πως είναι

καθρεφτίσματα.

Γι'αυτό μπροστά τους μάς βαραίνει η ανησυχία.//

(από το βιβλίο:ΜΠΟΡΧΕΣ Ε.Ροντρίγκεζ Μονεγκάλ εκδ΄.Θεμέλιο)

ntina