Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

«Μπαμπά, γιατί με χτύπησε ο κύριος;»

«Τα ΜΑΤ θέλανε να φύγουμε από το πεζοδρόμιο» συνεχίζει ο κ. Βρεττάκος. «Να μας διώξουν. 

Έτρεξαν κατά πάνω μας.
Μας φώναζαν, έβριζαν και με τις ασπίδες τους άρχισαν να μας σπρώχνουν βίαια.  
Χτύπησαν την κόρη μου με την ασπίδα στη γνάθο. 
Αυτή άρχισε να κλαίει. 
Την πήρα στην αγκαλιά μου και προσπάθησα να φύγω.
Έτρεμε ολόκληρη. 
Με έσφιγγε δυνατά και δεν με άφηνε. 
Εγώ ήμουν εξοργισμένος και η κόρη μου φοβισμένη».
.................................
 ....................................
δυστυχώς η γλώσσα είναι πολύ φτωχή στους χαρακτηρισμούς για τέτοιους υπανθρώπους που
μπορούν και σηκώνουν το οπλισμένο τους χέρι και 
χτυπούν μικρά παιδιά
https://taneatisgaleras.blogspot.com/2011/
 enet.gr                                                                                                                                 ntina

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Έλληνες πολίτες ή δούλοι;

Έλληνες πολίτες ή δούλοι;

Xanti Rodriguez


 η συνέντευξη στις ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ του Πανεπιστημιακού Γιάννη Παπαμιχαήλ

 



Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Αρμονία με rock balancing

Balancing Rock 
ο Michael Grab ο εμπνευστής του Gravity Glue project λέει:
"Οι σχηματισμοί λειτουργούν σαν φάροι που εμπνέουν από τις αλληλεπιδράσεις τους με το πνεύμα
περίπλοκα ισορροπημένα βράχια δημιουργούν αντιδράσεις που κυμαίνονται από την απόλυτη δυσπιστία μέχρι την καθαρή ευλάβεια 
σαν να μιλούν στο υποσυνείδητό μας "
βράχοι
πέτρες
ο ένας πάνω στον άλλον
περίεργες ισορροπίες
χωρίς κόλλες
χωρίς καλώδια
χωρίς κόλπα
χωρίς ποτέ να μπορεί να δημιουργηθεί η ίδια ακριβώς στοίβα
και
ισορροπώντάς τες
νιώθεις μιά απέραντη ικανοποίηση και μιά εσωτερική ισορροπία και αρμονία
εκεί έξω
στα βουνά
στα ποτάμια
στη θάλασσα
στις λίμνες
ισορροπώντας τις πέτρες τη μία πάνω στην άλλη με
τη βαρύτητά τους και μόνο νιώθεις
μια ικανοποίηση
μιά χαλάρωση καθώς 
έχεις καταφέρει να "βγεις"από σένα και να αγγίξεις την απόλυτη συγκέντρωση
να είσαι εκεί και να μην είσαι
και
το μόνο που ακούς να είναι η σιωπή μέσα σου
να έχεις ξεχαστεί ψάχνοντας να βρεις  τα μικρά ή τα μεγάλα σημεία της πέτρας και να την ισορροπήσεις
και λέει ξανά ο Michael Grab
"για να καταφέρεις να δημιουργήσεις μια ολοκληρωμένη σειρά πρέπει να αφήσεις την καρδιά σου να διαλέξει τη σωστή πέτρα
γιατί
μα γιατί
δεν είναι θέμα τεχνικής για να καταφέρουμε την απόλυτη ισορροπία
ο τρόπος βρίσκεται απλά στην πολύ απλή φράση
"μην προσπαθείς, απλά κάν’ το" 
και
όταν τελειώσεις το γλυπτό σου θα νομίζουν ότι μπορεί να γκρεμιστεί στο πρώτο φύσημα του ανέμου
αλλά
αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί καθώς
οι πέτρες με την βαρύτητά τους έχουν πια δέσει απόλυτα η μία πάνω στην άλλη
και
o Adrian Gray ο Βρετανός καλλιτέχνης λέει για τις πέτρες του:
 «Όταν εξισορροπήσεις δύο βράχους με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεις την εντύπωση ότι είναι αδύνατο για αυτούς να παραμείνουν στη θέση τους
ε!!!
τότε έχεις κάνει το γλυπτό σου να φαίνεται σχεδόν ζωντανό"

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Transhumanist art- the art of the Transhumanism Movement

η τεχνολογία και η τέχνη όσο ο καιρός περνά όλο και πιο πολύ 
σχετίζονται
συγχωνεύονται
τα όρια γίνονται όλο και πιο αόρατα
κάποιες στιγμές αναρωτιόμαστε 
αυτό τι είναι;
είναι τέχνη ή τεχνική;
η δε αυξανόμενη πολυπλοκότητα δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους καλλιτέχνες  
έτσι πολλοί από αυτούς μέσα από τη δουλειά τους προσπαθούν να φανταστούν πως θα μπορούσε να είναι ένας κόσμος μελλοντικός
ένας κόσμος όπου οι μηχανές και ο άνθρωπος  βρίσκονται σε τόσο αγαστή συνεργασία
ώστε αποτελούν πια ένα είδος καινούργιο
προσπαθούν να ανιχνεύσουν ποιες θα είναι οι επιπτώσεις 
της τεχνικής νοημοσύνης
της κυβερνητικής
της γενετικής καθώς και
πολλών-πολλών άλλων επαναστατικών τεχνολογιών 
άραγε αναρωτιόνται -μέσα από τα έργα τους-
θα μπορούσαν οι επιπτώσεις αυτές να είναι τέτοιες 
ώστε αυτό που σήμερα ονομάζουμε ανθρωπότητα να αλλάξει ορισμό;
Transhumanist art 
the art of the Transhumanism Movement
μπορούμε να το μεταφράσουμε κάπως σαν
η τέχνη του Κινήματος του Μετανθρωπισμού
μια τέχνη 
που υποθέτει;
που προβλέπει;  
φωτογραφίες όπου η τέχνη και η τεχνική συνεργάζονται άψογα και μας δίνουν αυτές 
τις αποκαλυπτικές
τις παράξενες
τις κωμικές μερικές φορές
τις περίεργες
τις τρομαχτικές
αλλά
πάντα τόσο μα τόσο ενδιαφέρουσες φωτογραφίες
ας δούμε τώρα μερικά εκπληκτικά έργα της transhumanist art για
να καταλάβουμε τον τρόπο των καλλιτεχνών αυτών 
οι περισσότερες φωτογραφίες είναι του Benedict Campbell.
http://www.benedict1.com/digitalartist/cyber-future.html
http://singularityhub.com/2010/06/07/the-art-of-transhumanism/
http://singularityhub.com/2011/10/02/the-art-of-transhumanism-part-ii/

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

όταν πεθαίνουν οι λαοί μαζί με τα όνειρά τους

με το δάχτυλο στη σκανδάλη ρώτησαν
"θες να είσαι Ινδιάνος τώρα;"
Pine Ridge στη Νότια Ντακότα
Aaron Huey ο φωτογράφος που φωτογράφισε τους  Lakota
οι Lakota είναι αυτόχθονες κάτοικοι της Αμερικής και αποτελούν μέρος του έθνους των Sioux
κατοικούσουν στη Βόρεια και Νότια Ντακότα   
.......................................................
σήμερα οι Lakota είναι ελάχιστοι και ζουν σε καταυλισμούς όπως
ο καταυλισμός Pine Ridge.
εδώ τους βρήκε και ο Aaron Huey.
ο Aaron Huey  
στην προσπάθεια του να φωτογραφίσει τη φτώχεια στην Αμερική οδηγήθηκε στον ινδιάνικο Καταυλισμό του Pine Ridge  όπου 
ο αγώνας των αυτοχθόνων Λακότα -ένας 
αγώνας συγκλονιστικός και 
σε μεγάλο βαθμό παραγνωρισμένος- τον ανάγκασε να εστιάσει εκεί την προσοχή του.
έπειτα από πέντε χρόνια δουλειάς, οι συγκλονιστικές του φωτογραφίες γίνονται ένα συγκλονιστικό μάθημα ιστορίας σε αυτήν την τολμηρή και θαρραλέα ομιλία του στο TED...
οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται είναι συγκλονιστικές...
ο καταυλισμό-φυλακή απάνθρωπος όπου
πάνω από το 90% των κατοίκων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας,
το 80 με 90% είναι άνεργοι,
το 70% των παιδιών εγκαταλείπει το σχολείο,
οι αρρώστιες και το αλκοόλ τους θερίζουν...
"στο πρώτο μου ταξίδι στο Pine Ridge" αφηγείται ο Aaron Huey
"φωτογράφισα μόνο τα νεότερα άτομα του καταυλισμού.
οι περισσότεροι από αυτούς ήταν μέλη βίαιων συμμοριών ή
ήταν ανακατεμένοι με τα ναρκωτικά.   
ο αρχηγός της φυλής νόμισε ότι είμαι ένας ακόμα δημοσιογράφος ο οποίος κοιτούσε να επωφεληθεί από την κακοτυχία τους" 
σε αντίθεση με άλλους δημοσιογράφους και φωτογράφους που περνούσαν από το Pine Ridge για μιά-δυό μέρες και δεν επέστρεφαν ποτέ ξανά,
ο Aaron Huey εξακολουθούσε να έρχεται και να ξαναέρχεται...

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Willy Ronis ο ποιητικότερος φωτογράφος των απλών καθημερινών ανθρώπων

δεκαετίες- κυρίως- του 1940 και του 1950...
η αγροτική Γαλλία...
η καθημερινή ζωή στην Προβηγκία...
το πολύβουο Παρίσι και...
η καθημερινή του ζωή ιδίως...
αυτή που διαδραματίζεται στις  εργατικές συνοικίες της Belleville και της Μονμάρτης....
αυτές είναι ως επί το πλείστον οι σκηνές που αποτυπώνονται στις φωτογραφίες του μεγαλύτερου φωτογράφου της μεταπολεμικής εποχής...
του ποιητικότερου φωτογράφου των απλών καθημερινών ανθρώπων..
Willy Ronis...