Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Berenice Abbott μιά μεγάλη κυρία της φωτογραφίας!!!

Berenice Abbott,
η μεγάλη αυτή κυρία της φωτογραφίας φωτογραφημένη από τον Hank O'Neal στις 18 Νοεμβρίου του 1979.....
το 1939 η Berenice Abbott ξεκίνησε το πιο φιλόδοξο φωτογραφικό της έργο...
ανέλαβε να αποδείξει ότι η φωτογραφία ήταν το μόνο μέσο,το οποίο διέθετε μοναδικά προσόντα ώστε να ενώσει την τέχνη με την επιστήμη!!!
έτσι δούλεψε μόνη της για σχεδόν είκοσι χρόνια με ελάχιστη έως καμία ενθάρρυνση μέχρι το 1958, χρονική στιγμή που το έργο της αναγνωρίστηκε από την  Physical Science Study Committee...
τότε προσλαμβάνεται να εργαστεί  στο Massachusetts Institute of Technology  για τρία χρόνια...
Berenice Abbott λοιπόν
φωτογράφος και συγγραφέας,
γεννημένη στο Springfield του Ohio στις 17 Ιουλίου το 1898...
σπούδασε στο κρατικό πανεπιστήμιο του Οχάιο πρίν μεταβεί οριστικά στην Νέα Υόρκη,όπου και σπούδασε σχέδιο και γλυπτό για τέσσερα χρόνια...
συνεχίζει τις σπουδές της στο Βερολίνο για ένα χρόνο και το 1923 με 25 την βρίσκουμε βοηθό σκοτεινών θαλάμων στο αμερικανικό Dadaist και στον υπερρεαλιστή φωτογράφο Man Ray στο Παρίσι...
στο Παρίση η Berenice Abbott είναι μιά κομψή,
όμορφη και
γεμάτη αυτοπεποίθηση νεαρή γυναίκα που ατενίζει γύρω της με ένα ανδρόγυνο στυλ,σε πλήρη αρμονία με την εποχή εκείνη του Παρισιού και,
όπως η ίδια λέει,γίνεται φωτογράφος κατά τύχη και από την ενθάρρυνση του Ray Man!!!
αφού πόζαρε γι 'αυτόν το 1921 γίνεται βοηθός του.
αυτός εντυπωσιασμένος από την ενστικτώδη ικανότητα της, της επέτρεψε να χρησιμοποιήσει το σκοτεινό του θάλαμο και την ενθαρρύνει να αναπτύξει τη δική της οπτική!!!
εδώ λοιπόν, η Berenice ήρθε σε επαφή με το Γάλλο φωτογράφο Eugène Atget ο οποίος ήταν εκείνη την περίοδο ουσιαστικά άγνωστος...
το 1925 η Abbott ιδρύει το στούντιο φωτογραφίας της όπου και κάνει τα πανέμορφα και γνωστά,πιά,πορτρέτα της...
παρισινοί εκπατριζόμενοι,
καλλιτέχνες,
συγγραφείς και
αριστοκράτες φωτογραφίζονται από την μεγάλη φωτογράφο...
ανάμεσά τους οι:
james Joyce,
Αndre Gide,
Marcel Duchamp,
Jean Cocteau,
Ernst,
Leo Stein,
Peggy Guggenheim,
Janet Flanner,
Edna St Vincent Millay,
Atget!!!
μετά από το θάνατο του Atget το 1927, η Abbott ανέκτησε το τυπωμένο υλικό του και τα αρνητικά του, σώζοντάς τα από την καταστροφή...
το ταξινόμησε, και τα επόμενα χρόνια τα αφιέρωσε και στην προβολή της δουλειάς του.
το 1929 επιστρέφει στην Νέα Υόρκη ,όπου και αρχίζει να φωτογραφίζει την πόλη ,χωρίς βέβαια να σταματήσει να κάνει τα πορτρέτα της.
είναι το 1930 η εποχή του ανερχόμενου ουρμπανισμού όταν η Abbott,το 1935, αποδέχεται μια εργασία από το ομοσπονδιακό πρόγραμμα τέχνης της διοίκησης προόδου εργασιών (WPA).
για περίπου τρία έτη τεκμηρίωσε συστηματικά το μεταβαλλόμενο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα της πόλης σε μία σειρά ιδιαίτερα αντικειμενικών φωτογραφιών, μερικές από τις οποίες δημοσιεύθηκαν το 1939 στο βιβλίο ''η Νέα Υόρκη αλλάζει''
Οι φωτογραφίες αυτές θεωρούνται σήμερα αριστουργήματα!!!
και η Berenice Abbott έχει μείνει στην ιστορία ως η πιο σεβαστή,
ανεξάρτητη,
επαναστατική
και
αποφασιστική
φωτογράφος του εικοστού αιώνα!!!

...the art is in selecting what is worthwhile to take the trouble aboute...
Ο James Joyce φωτογραφημένος από την Abbott το 1928.
 για πιό εκτεταμένη μελέτη της ζωής και του έργου της μεγάλης φωτογράφου στους παρακάτω συνδέσμους:

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

August Sander: Ο πρωτοπόρος της φωτογραφίας ντοκουμέντου

August Sander (17 November 1876 – 20 April 1964)
 ο Γερμανός φωτογράφος της εποχής του μεσοπολέμου που θεωρείτε  ο πατέρας της σύγχρονης φωτογραφίας και πρωτοπόρος της φωτογραφίας ντοκουμέντου..........
"Η φωτογραφία είναι από τη φύση της η καλλιτεχνική απόδοση του ντοκουμέντου" (Photography is by nature a documentary art) θα δηλώσει το 1931 κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής συζήτησης ο August Sander,εκφράζοντας το καλλιτεχνικό του πιστεύω στο οποίο έμεινε πιστός όλη του τη ζωή.
Οι επιτηδευμένες φωτογραφίες,οι γεμάτες πόζα και κόλπα για τον  August Sander δεν έχουν λόγο ύπαρξης!!!
Ο ίδιος επιλέγει,όπως αποσαφηνίζει και επισημαίνει,να αφηγείται  μέσα από τις φωτογραφίες του την ιστορία της εποχής του και των ανθρώπων της με τον πιό ειλικρινή τρόπο.
ο August Sander γεννήθηκε στην Herdorf της Ρηνανίας και ήταν  γιος ενός ξυλουργού ο οποίος εργαζόταν στην εξορυκτική βιομηχανία.
Σε νεαρή ηλικία όταν εργαζόταν σε ένα τοπικό ορυχείο, ο Sander ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με τη φωτογραφία βοηθώντας ένα φωτογράφο που δούλευε για μια εταιρεία εξόρυξης.
Με την οικονομική υποστήριξη του θείο του, αγόρασε τον πρώτο του  φωτογραφικό εξοπλισμό και δημιούργησε το δικό του σκοτεινό θάλαμο.
Πέρασε τη στρατιωτική του θητεία από το 1897 έως το 1899, ως βοηθός φωτογράφου και τα επόμενα χρόνια ξεκίνησε ένα οδοιπορικό όπου γνώρισε και επισκέφτηκε πολλά μέρη της Γερμανίας.
Το 1901, άρχισε να εργάζεται για ένα φωτογραφικό στούντιο στη Linz της Αυστρίας, το 1902 γίνεται από υπάλληλος συνεργάτης, και στη συνέχεια,το 1904,μοναδικός ιδιοκτήτης.
Μένει στη Linz μέχρι το τέλος του 1909 όταν και αναχωρεί για την Κολωνία.
Στην Κολωνία δημιουργεί ένα καινούργιο Στούντιο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, βρίσκουμε τον August Sander ενταγμένο  στην "Group of Progressive Artists"  (ομάδα της προοδευτικών καλλιτεχνών) στην Κολωνία,όπου και περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του με τους καλλιτέχνες της γερμανικής avant-garde και ιδίως τον Otto Dix, ο οποίος έγινε ένας από τους στενότερους φίλους του.
Εδώ αρχίζει να επεξεργάζεται και να βάζει τα πρώτα θεμέλια ενός μεγαλόπνοου σχεδίου...
ενός μεγαλειώδους έργου..
μιά μνημειώδη μελέτη της ανθρωπότητας μέσα από τα πορτρέτα του γερμανικού λαού μεταξύ 1892 και 1954,που σκοπό και στόχο είχε να αποδώσει και να αποτυπώσει τη ζωή των Γερμανών της εποχής εκείνης μέσα στον περίγυρό τους και στην καθημερινότητά τους.
Να διασώσει την ιστορία,την καθημερινότητα και τις συνήθεις της κοινωνίας του μέσα από μιά σειρά φωτογραφιών.
Θέματα για αυτές τις εικόνες βρήκε στους γνωστούς και στους πελάτες του,και
δεδομένου ότι ο August Sander δεν μπορούσε να συλλάβει τους ανθρώπους ξέχωρα από το περιβάλλον, διηύθυνε μια ενεργή μελέτη του τόπου του και εργάστηκε σε ένα τοπογραφικό γραφείο για την περιγραφή των γερμανικών εδαφών παράλληλα με τη φωτογραφία πορτρέτου,ώστε να έχει μιά ολοκληρωμένη εικόνα στο μυαλό του.
Το 1927, ο Sander μαζί με τον συγγραφέας Ludwig Mathar φτάνουν στην Σαρδηνία,όπου και παραμένουν  για τρεις μήνες.
Γυρνάνε σχεδόν όλο το νησί και ο August Sander συγκεντρώνει περίπου 500 φωτογραφίες.
Ωστόσο, το προγραμματισμένο βιβλίο τους που θα ανέφερε όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού δεν ολοκληρώθηκε,
το δε πρώτο φωτογραφικό του λεύκωμα "τα πρόσωπα του καιρού μας"(γερμανικός τίτλος: Antlitz der Zeit), το οποίο είναι τμήμα της μνημειώδους δουλειάς του "οι άνθρωποι του 20ού αιώνα",και περιλαμβάνει φωτογραφικά πορτρέτα μέσα από τα οποία γνωρίζουμε τους ανθρώπους και τις συνήθεις της εποχής της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης,δημοσιεύθηκε το 1929 και χαρακτηρίζει τον Sander ως ‘τον πιο σημαντικό Γερμανό φωτογράφο πορτρέτων των αρχών του εικοστού αιώνα."
Περιέχει μια επιλογή από 60 πορτρέτα από τη σειρά "People of the 20th Century"(Οι άνθρωποι του 20ου αιώνα)
Το 1933 άρχισε την παραγωγή θεματικών άλμπουμ αφιερωμένων σε διάφορες περιοχές της Γερμανίας, καθώς και στην κοιλάδα του Ρήνου.
Σύμφωνα όμως με το ναζιστικό καθεστώς, το έργο του και η προσωπική του ζωή ήταν σημαντικά αφύσικα.
Ο γιος του, Erich, ο οποίος υπήρξε μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος,συνελήφθη το 1934, καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη και πέθανε στη φυλακή το 1944, λίγο πριν από τη λήξη της ποινής του
Το 1936  το βιβλίο του "Face of our Time" κατασχέθηκε και οι φωτογραφικές πλάκες καταστράφηκαν.
Το 1942, ο August Sander απογοητευμένος και πληγωμένος κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, έφυγε από την Κολωνία και μετακόμισε σε μια αγροτική περιοχή
Εδώ κατόρθωσε να σώσει τα περισσότερα από τα αρνητικά του που είχαν απομείνει...
Ήταν περίπου 40.000!!!
Έσωσε περίπου τα 30.000 από τη μανία του πολέμου...
Το στούντιο του όμως που είχε αφήσει πίσω καταστράφηκε σε μια βομβιστική επιδρομή το 1944 και δεν φτάνει αυτό,σε μιά ανεξέλεγκτη φωτιά το 1946 χάνει ότι υλικό του είχε απομείνει...
καταστρέφεται σχεδόν όλο το έργο του...
Αυτό ήταν...
Ο μεγάλος φωτογράφος August Sander δεν ξαναφωτογράφισε!!!
Πέθανε στην Κολονία στις 20 Απριλίου 1964 σε ηλικία 87 χρονών!!!
Από τα 40.000 περίπου αρνητικά του σώζονται μόνο 540 πορτραίτα και τοπία,
και αυτή όμως η περιορισμένη συλλογή είναι αρκετή για να τον κατατάξει στις σημαντικότερες μορφές της ιστορία της φωτογραφίας.
Στα περίφημα αυτά του πορτρέτα ο August Sander οφείλει τη φήμη και την ιδιότητά του ως  ο πατέρας της σύγχρονης φωτογραφίας και πρωτοπόρος της φωτογραφίας ντοκουμέντου......
Τα πορτρέτα του Γερμανού φωτογράφου είναι full-face με προσεκτικά μελετημένη σύνθεση, όπου τίποτα δεν προορίζεται για το εφέ και το θέαμα.
Ο Sander είχε την ιδιοφυΐα και την ικανότητα ώστε να μπορέσει να συλλάβει την προσωπικότητα και τα γνωρίσματα του χαρακτήρα των ανθρώπων που ήταν πίσω από τα πορτρέτα του, ενώ απροκάλυπτα αποδεικνύετο ότι ανήκαν σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Κατά συνέπεια, οι φωτογραφίες του αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του μεσοπολέμου της γερμανικής κοινωνίας, αλλά και ένα συναρπαστικό ιστορικό ντοκουμέντο και όχι απλά μια συλλογή από πορτρέτα.
Το έργο του περιελάμβανε τοπίο,
φύση,
αρχιτεκτονική φωτογραφία και
φωτογραφία δρόμου, αλλά
το έργο της ζωής του ήταν τα πορτρέτα του,όπως αποδεικνύεται από τη σειρά "άνθρωποι του 20ου αιώνα"
Η σειρά χωρίζεται σε επτά ενότητες:
οι αγρότες
οι τεχνίτες
οι γυναίκες
τάξεις και επαγγέλματα
οι καλλιτέχνες
η Πόλη, και
οι τελευταίοι άνθρωποι -The Last People- (άστεγοι,βετεράνοι και διάφοροι άλλοι).
Το 2002, η Susanne Lange και ο Gerd Sander δημοσιεύουν μια επτάτομη συλλογή από το αρχείο του  August Sander που περιλαμβάνει 619 φωτογραφίες!!!
(August Sander: People of the 20th Century, Harry N. Abrams).
Κείμενο και επιμέλεια κειμένου: ntina
~~~~~~~~
ας θαυμάσουμε κάποια από τα πορτρέτα του και κάποιες χαρακτηριστικές καθημερινές στιγμές των ανθρώπων του μεσοπολέμου στην επαρχία αυτή της Γερμανίας

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Ursula Abresch και φωτο-ιμπρεσιονισμός

η Ursula Abresch χαρακτηρίζει το στυλ της ως "φωτο-ιμπρεσιονισμό"
και θεωρεί πως "ο ιμπρεσιονισμός στη φωτογραφία μας επιτρέπει να φτάσουμε στην ουσία αυτού που απεικονίζει το θέμα μας...
έτσι με το μοναδικό της φωτογραφικό στυλ και το ταλέντο μας ταξιδεύει στους ονειρικούς της κόσμους...
μέσα από αφηρημένες φόρμες και χρώματα  καταφέρνει να αποτυπώσει  και να μεταδώσει σκέψεις,
όνειρα,
φευγαλέες στιγμές στο χρόνο,
μια μικρή αλλαγή στο φως,
το μεγαλειώδες και το συνηθισμένο,
διαθέσεις και συναισθήματα
και ξεδιπλώνει την ιστορία της...
ας την παρακολουθήσουμε-
γεννήθηκα στο βόρειο-ανατολικό τμήμα της Αργεντινής, όχι πολύ μακριά από τους καταρράκτες Iguazu.
μεγάλωσα τόσο στην Αργεντινή και τη Χιλή.
μετακόμισα στις ΗΠΑ για να πάω στο πανεπιστήμιο, και τελικά εγκαταστάθηκα μόνιμα στον Καναδά.
τώρα είμαι Καναδή, και ζω στο εσωτερικό της δυτική επαρχία του Καναδά, British Columbia,γνωστής για τις φυσικές ομορφιές της.
 είναι μια ορεινή περιοχή, με πολλά δέντρα, λίμνες και ποτάμια, καταρράκτες, βράχια, και μιά πλούσια άγρια ​​ζωή.
ένα ιδανικό μέρος για μένα!!!
είμαι παντρεμένη και με το σύζυγός μου έχουμε πέντε παιδιά.
έχω πτυχίο στην εκπαίδευση με ειδίκευση στην τέχνη και την Ιστορία.
αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει τον περισσότερο χρόνο μου στη φωτογραφία.
και από χόμπι;
αυτή τη στιγμή δεν έχω κάποιο χόμπι , αν και μου αρέσει η πεζοπορία και  να διαβάζω βιβλία μυστηρίου και φαντασίας.
μπορείτε να μας περιγράψετε την "ψυχική" διαδικασία της δημιουργίας μιας φωτογραφίας;
πώς αποφασίζετε να τραβήξετε μια φωτογραφία;
βλέπετε κάτι που τραβάει την προσοχή σας και το φωτογραφίζετε, ή πρώτα έχετε την ιδέα και στη συνέχεια την εκτελείτε;
ναι,είναι μια ποικιλία από πράγματα.
κατά καιρούς πολύ συνειδητά επέλεξα να δημιουργήσω ένα ορισμένο είδος φωτογραφίας.
για παράδειγμα το  "bounce" είναι μια τέτοια εικόνα.
συμμετέχω σε DPChallenge περιστασιακά.
πέρυσι μία από τις προκλήσεις που ήταν "Point of Color", εδώ έπρεπε να συνθέσουμε-ή να συλλάβουμε - μιά φωτογραφία όπου το κύριο θέμα είναι ακριβώς αυτό το "Point of Color"

 bounce
εδώ η σύνθεση, η οργάνωση, όλα ήταν σκόπιμα
η "coastal dawn" είναι μια παρόμοια ιστορία.
είχα πειραματιστεί με τα "waterscapes",με τα πολύ κοντινά πλάνα αντανακλάσεων του νερού μέσα σε μια κατσαρόλα και έτσι έθεσα συνειδητά ως στόχο να δημιουργήσω την εντύπωση ενός ηλιοβασιλέματος ή μιας ανατολής!!!
οι περισσότερες φωτογραφίες μου μέσα στο στούντιο είναι προμελετημένες!!!
βέβαια προτιμώ να εργάζομαι σε εξωτερικούς χώρους στο φυσικό φως.
όταν εργάζομαι σε εξωτερικούς χώρους συνήθως οι φωτογραφίες μου έχουν θέμα το φως και την ημέρα.
για παράδειγμα η φωτογραφία μου "an autumn song" (ένα τραγούδι για το φθινόπωρο) και η  "late fall" (το τέλος του φθινοπώρου)  και οι δύο έγιναν σε μέρες που έθεσα ως στόχο να συλλάβω τη διάθεση και το πνεύμα του Φθινοπώρου.
η μία έγινε τον Οκτώβριο, και η άλλη το Νοέμβριο
"an autumn song"
 "late fall"
μερικές φορές έθετα ως στόχο να εργαστώ με μια συγκεκριμένη τεχνική.
σε αυτές τις περιπτώσεις δεν με ενδιέφερε τόσο το θέμα όσο οι δυνατότητες ανταπόκρισης των συγκεκριμένων λήψεων στη συγκεκριμένη τεχνική.
δυό παραδείγματα είναι η "bittersweet" και η "burn"
ο στόχος εδώ ήταν να κάνω φωτογραφίες που θα ήταν τέτοιες ώστε να διευκολύνουν τις τεχνικές επεξεργασίας HDR.
άλλες,τώρα,φωτογραφίες απλά συμβαίνουν,
μια τέτοια φωτογραφία είναι η "Hunter".
ένα βράδυ οδηγούσα από το σπίτι προς το Canyon Village στο εθνικό πάρκο Yellowstone,
ήταν μια βροχερή βραδιά,
και
ξαφνικά βλέπω να προβάλλει μπροστά μου αυτό το ζώο,
αμέσως σήκωσα τη μηχανή μου και το φωτογράφισα
και,ναι είμαι πολύ χαρούμενη για αυτή τη φωτογραφία!!!
Hunter
επίσης υπάρχουν φωτογραφίες μου που τελειοποιήθηκαν κατά την πάροδο του χρόνου και τις οποίες ‘δούλευα‘ με την βοήθεια του Photoshop αρκετό καιρό.
δουλεύοντας με το Photoshop τις φωτογραφίες μου,το τελικό αποτέλεσμα,πολλές φορές, ήρθε και μετά από ένα χρόνο όταν πιά είχε αποκρυσταλωθεί η ιδέα στο μυαλό μου,
όπως π,χ οι φωτογραφίες μου "revelation" και "my BC"
my BC
revelation
στη "my BC" χρησιμοποίησα δύο φωτογραφίες, μία τραβηγμένη τον Απρίλιο του περασμένου χρόνου και μιά άλλη τραβηγμένη τον Αύγουστο του άλλου χρόνου...
συνδυάζοντας αυτές τις δύο φωτογραφίες στο Photoshop δημιουργήθηκε η "my BC"
όσο για την "revelation" η αρχική ιδέα μου δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2009,ενώ η τελική φωτογραφία τελειοποιήθηκε ένα χρόνο αργότερα...
στη δημιουργία των φωτογραφιών σας συμμετέχετε εσείς και η μηχανή σας ή λαμβάνει μέρος και το Photoshop;
το Photoshop συμμετέχει σε όλες τις φωτογραφίες μου...
για μένα, οποιαδήποτε ψηφιακή φωτογραφία, δεν θα ήταν δυνατόν να ολοκληρωθεί χωρίς τη χρήση του Photoshop ή κάποιου άλλου λογισμικού επεξεργασίας φωτογραφιών.
σήμερα δεν μπορούμε να δουλέψουμε χωρίς κάποιο λογισμικό επεξεργασίας εικόνας...
και οι πηγές της έμπνευσής σας;
πρώτα,πρώτα ο τόπος όπου ζω, η British Columbia
αυτός ο όμορφος τόπος είναι μια από της σημαντικότερες πηγές έμπνευσής μου.
από εδώ ξεπηδούν οι πιο παραστατικές εικόνες μου, αλλά και οι πιο αφηρημένες...
άλλες φορές προσπαθώ να αντικατοπτρίσω την ουσία ενός θέματος, άλλες χρησιμοποιώ ένα θέμα για να εκφράσω τα συναισθήματά μου...
έτσι πολλές από τις closeup εικόνες μου του ποταμού Columbia είναι μια προσπάθεια αντανάκλασης των σκέψεων και των συναισθημάτων μου εκείνων των ωρών...
μετά είναι οι ζωγράφοι του Καναδά, ιδίως του Δυτικού Καναδά οι οποίοι επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν το έργο μου...
ζω στον ίδιο κόσμο που και αυτοί έζησαν, γι 'αυτό ήθελα να δω αν μπορώ να δω με το ίδιο τρόπο αυτό που έβλεπαν,έτσι μελέτησα τα έργα τους τα οποία έγιναν μια συνεχής πηγή έμπνευσης για τις φωτογραφίες μου.
τα έργα της Emily Carr** και στη συνέχεια του Takao Tanabe*** με γοήτευσαν οπότε και μοιραία έγιναν η έμπνευσή μου...
τον τελευταίο καιρό μελετάω έργα από την Group of Seven*, ιδίως του Lawren Harris και του Alexander Young Jackson,όπως και προσπαθώ να εξοικειωθώ,με τουλάχιστον ένα μέρος της, της χαρακτικής των αυτοχθόνων'' -των  "First Nations" όπως έχει επικρατήσει να λέγονται - των πρώτων εθνών της British Columbia, και προσπαθώ να βρω τρόπους ώστε να εφαρμόσω κάποιες από τις ιδέες τους στις φωτογραφίες μου...
προσπαθείτε να μάθετε από άλλους φωτογράφους;
ναι,ναι βέβαια.
κοιτάζω και μελετάω τη δουλειά άλλων φωτογράφων και προσπαθώ να μάθω από αυτούς
και αλήθεια ποιος δεν έχει διδαχθεί από αυτούς;
ποιος δεν έχει διδαχθεί από
τον Freeman Patterson,
την Dorothea Lange,
τον Alfred Stieglitz,
τον John Shaw,
Irving Penn και τόσους άλλους μεγάλους φωτογράφους!!!
και τι είναι αυτό που κάνει μιά μεγάλη φωτογραφία να ξεχωρίζει από τις άλλες καλές φωτογραφίες;
κατά τη γνώμη μου πάντα μιά μεγάλη φωτογραφία πρέπει να είναι το αποτέλεσμα μιας δημιουργικής οπτικής σύνθεσης από
εξαιρετικό φως,
σαγηνευτική ατμόσφαιρα,
συναρπαστική ιστορία
και
άριστες τεχνικές δεξιότητες.
βέβαια όλα αυτά δεν είναι παρόντα πάντα σε όλες τις μεγάλες φωτογραφίες, αλλά τα περισσότερα είναι.
στις δικές μου φωτογραφίες,σε όλες,συμμετέχει,απαραιτήτως,το Photoshop
για μένα, και για οποιαδήποτε ψηφιακή φωτογραφία, δεν θα ήταν δυνατόν να γίνει η τελική εκτύπωση χωρίς τη χρήση του Photoshop ή κάποιου άλλου λογισμικού επεξεργασίας φωτογραφιών...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ntina ήταν,σε ελεύθερη μετάφραση από εμένα,μια συνέντευξη της Ursula Abresch στο photopathway.com όπου μπορείτε να ανατρέξετε για περισσότερες λεπτομέρειες.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
σημειώσεις:
Group of Seven-ομάδα των επτά γνωστή επίσης και ως the Algonquin School  ήταν μια ομάδα Καναδών ζωγράφων τοπίων την περίοδο 1920-1933
η ομάδα αρχικά αποτελείτο από
τον Franklin Carmichael (1890 - 1945)
τον Lawren Harris (1885-1970),
τον Alexander Young Jackson (1882-1974)
τον Frank Johnston (1888-1949)
τον Arthur Lismer (1885-1969)
τον J. E. H. MacDonald (1873-1932)
και
τον Frederick Varley (1881-1969)
ο Α J. Casson (1898-1992) κλήθηκε να συμμετάσχει το 1926
ο Edwin Holgate (1892-1977) έγινε μέλος το 1930
και
ο Lemoine Φιτζέραλντ (1890-1956) εντάχθηκε το 1932.