Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Φωτογραφία και κοινωνία...

 ...η δύναμη της φωτογραφίας βρίσκεται στο ξύπνημα των αισθημάτων που προκαλεί....
...ξεκίνησε σεμνά ως μέσο αυτοπαρουσίασης και πολύ γρήγορα έγινε μια πανίσχυρη και πολυπλόκαμη βιομηχανία που εισχώρησε παντού...
ως μέσο αναπαραγωγής,η φωτογραφία εκδημοκράτισε το έργο τέχνης,φέρνοντάς το κοντά στον κόσμο...
ταυτόχρονα, μετέβαλε την καλλιτεχνική μας οπτική...
ως μέσο εξωτερίκευσης μιας εσωτερικής καλλιτεχνικής ανησυχίας,διαφέρει από την απλή αντιγραφή της φύσης...
μεταξύ των εκατομμυρίων εικόνων που δημοσιεύονται καθημερινά στον τύπο και στα βιβλία,δεν βρίσκουμε παρά λίγες που ξεπερνούν την απλή απεικόνιση...
....''Φωτογραφία και κοινωνία'' της Gisele Freund εκδ.ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΦΩΤΟγράφος
ntina

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

ο Iσαάκ Ασίμωφ λέει κάπου...

...μάλιστα...
και γιατί βρίσκεις ευχάριστο το βιβλίο μου Ήζη;
''Ασχολείται με τα ανθρώπινα όντα,κ.καθηγητά,ή με οργανικές ύλες ή με μαθηματικά σύμβολα.
Το βιβλίο σας προσπαθεί να καταλάβει τα ανθρώπινα όντα και να βοηθήσει στην αύξηση της ανθρώπινης ευτυχίας''
.....Iσαάκ Ασίμωφ......
ntina

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

josef sudek - ο ποιητής της Πράγας

η Sonja Bultaty για τον josef sudek
.......................
θυμάμαι μιά φορά βρεθήκαμε σε μιά από τις σκοτεινές αίθουσες βαθιά
κάτω από τους πυργίσκους του καθεδρικού ναού - ήταν σκοτάδι σαν σε κατακόμβες -
με μόνο ένα μικρό παραθυράκι κάτω από το επίπεδο του δρόμου μέσα στα τεράστια μεσαιωνικά τείχη 
εμείς ρυθμίσαμε το τρίποδο
στερεώσαμε τη φωτογραφική μηχανή και
στη συνέχεια καθίσαμε στο πάτωμα και συζητούσαμε
ξάφνου -σαν αστραπή- πετιέται επάνω ο josef sudek...
μιά ακτίνα φωτός είχε μπει στο σκοτάδι και
δυό από μας αρχίσαμε να κουνάμε κάτι πανιά για να αυξήσουμε τα βουνά της σκόνης που υπήρχαν εκεί για..
για...
" να δει το φως" όπως είπε ο sudek...
....προφανώς ήξερε ότι η ακτίνα αυτή του ήλιου θα έφτανε και εδώ δυό με τρεις φορές το χρόνο
και
ήταν διατεθειμένος να την περιμένει...........
                    ntina

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Robert Doisneau

η κάμερά του αναζητούσε το σουρεαλιστικό που φώλιαζε στην καθημερινή ζωή...
οι αντιθέσεις...
η διασκέδαση...
τα παιχνίδια και τα
παιχνιδίσματα..
οι ειρωνίες
της ανθρώπινης φύσης...
όλα
συλλαμβάνονται από έναν καλλιτέχνη ο οποίος γοητεύτηκε από τα ίδια τα θέματά του 
Robert Doisneau
ο μεγάλος Γάλλος φωτογράφος
ntina

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Erich Lessing

1953
χειμώνας
το κρύο τσουχτερό
μια γυναίκα εφημερηδοπώλης
προσπαθεί να κρατήσει ζεστά τα πόδια της μέσα στα αχυρένια παπούτσια της 
και
είναι
Βιέννη
στην  ΑΥΣΤΡΙΑ 
και η φωτοφραφία έχει ταξιδέψει από τα μακρυνά εκείνα χρόνια μέχρι εμάς σήμερα χάρη στην ιδιαίτερη ματιά του  
Erich Lessing

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Ian Berry

ο φωτογράφος του
Observer που
ταξίδεψε σχεδόν σε όλο τον κόσμο 
Ρωσία
Τσεχοσλοβακία
Ιρλανδία
Βιετνάμ
Κονγκό
Αιθιοπία
Νότια Αφρική
καλύπτοντας τα σπουδαιότερα γεγονότα του καιρού του 
το μεγαλύτερο σώμα του έργου που παράγεται στη Νότια Αφρική 
και
εκπροσωπείται από τα δυό βιβλία του:
το Black and Whites: L'Afrique du Sud 
το οποίο προλόγιζε ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας François Mitterrand
και
το Living Apart 
~~~~~~~~~~~~
και
μιά φωτογραφία του 
μέσα από το μεγάλο του έργο
 G.B. ENGLAND
1975
      κοινωνικές αντιθέσεις...
http://www.magnumphotos.com/C.aspx?VP3=CMS3&VF=MAGO31_10_VForm&ERID=24KL53ZPKF
                                                                              

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Η υπόγεια τέχνη της miru kim- Μίρου Κιμ

είναι καλλιτέχνης
φωτογράφος η οποία
εξερευνά και  φωτογραφίζει διάφορες αστικές περιοχές όπως εγκαταλελειμμένους σταθμούς
μετρό
σήραγγες
παλιά εγκαταλελειμμένα εργοστάσια
νοσοκομεία
ναυπηγεία
η σειρά Kim's Naked City Spleen  περιλαμβάνει γυμνές φωτογραφίες του εαυτού της μέσα σε αυτούς τους
φοβικούς
ξεχασμένους και
αφιλόξενους αστικούς τόπους
στη σειρά φωτογραφιών της με τίτλο called The Pig That Therefore I Am έχει φωτογραφίες με τον εαυτό της γυμνό ανάμεσα στα στοιβαγμένα γουρούνια στις βιομηχανικές φάρμες γουρουνιών
η δουλειά της είναι ισχυρή και σίγουρα μοναδική
η Miru Kim που  είναι η κόρη του Young-Oak Kim καθηγητή φιλοσοφἰας  του Πανεπιστημίου της Νότιας Κορἐας έχει δηλώσει ότι άρχισε να δημιουργεί τα έργα της αυτά για να ξεπεράσει τους τρόμους της οι  οποίοι
σχετίζονται με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και
τους οποίους είχε νιώσει από πολύ νεαρή ηλικία.
 http://en.wikipedia.org/wiki/Miru_Kim
μία από τις πολλές φωτογραφίες της σειράς  called The Pig That Therefore I Am
                                                               ntina

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

A Way Of Seeing:Helen Levitt, Street Photographer

"και όμως δεν υπάρχει καμία προσποίηση στις φωτογραφίες της είναι 
σαν να φωτογραφίζει ένα παιδί είναι 
φωτογραφίες μιά γυναίκας μιάς
εξαιρετικά ευαίσθητης και σπάνιας ενήλικης γυναίκας"
Helen Levitt και
οι φωτογραφίες της είναι ένα παράθυρο σε ένα κόσμο που εξαφανίστηκε για πάντα
                      
από τις σπουδαιότερες φωτογράφους σκηνών δρόμου - the Street Photographer - του 20ου αιώνα σε
μία καριέρα που διήρκεσε εξήντα (60) χρόνια και
αποτύπωσε στα films της  την καθημερινή ζωή των Αμερικανών πολιτών από το 1930 και μετά
ποτέ δεν ζήτησε τη δόξα και τη φήμη και δεν της άρεσε να μιλά για την ιδιωτική της ζωή αλλά 
πάντα της άρεσε να φωτογραφίζει και 
να γυρνά τους δρόμους της Νέας Υόρκης ιδιαιτέρα δε του Ισπανικού Χάρλεμ παρατηρώντας τα πάντα γύρω της έτσι
δημιούργησε μερικές από τις πιο ανεξίτηλες φωτογραφίες σκηνών και στιγμιοτύπων δρόμου της εποχής εκείνης
ήταν μιά εποχή που τα στιγμιότυπα του δρόμου δελέαζαν ακόμα τους ανθρώπους
"εκείνη την εποχή οι γειτονιές ήταν όμορφες γεμάτες
ζωή ήταν 
λίγο πριν την έλευση της τηλεόρασης"λέει η ίδια και συνεχίζει
"οι γειτονιές ήταν πολύ δραστήριες τότε ακόμα
οι ηλικιωμένη συνήθιζαν να κάθονται
έξω από την πόρτα τους ήταν 
ενδιαφέρον  να φωτογραφίζεις εκεί"
ο James Agee που 
το 1941 σκηνοθέτησε μαζί με την Levitt τα φιλμς The Quiet One και In the Street -όταν αυτή αποφασίζει να ασχοληθεί και με τον κινηματογράφο-λέει χαρακτηριστικά για το έργο της:
"ένα σημαντικότατο ποιητικό έργο γεμάτο λυρισμό αλλά  παράλληλα με αδιάψευστα έντονο τρόπο"
η Helen Levitt γεννήθηκε το 1913 στο Brooklyn και 
στα 16 της χρόνια εγκαταλείπει το σχολείο και δουλεύει τέσσερα χρόνια σαν βοηθός φωτογράφου στο Bronx αλλά σύντομα άρχισε να παίρνει τις δικές της φωτογραφίες ψάχνοντας άτομα με "κοινωνικό νόημα"όπως η ιδία λέει και
αποφασίζει να φωτογραφίζει τα άτομα και τα κινήματα της εργατικής τάξης
αργότερα κάνει μαθήματα φωτογραφίας στο Art Students League της Νέας Υόρκης και
εδώ γνωρίζει τον Cartier Bresson
επηρεασμένη κυρίως από τις φωτογραφίες του αποφασίζει να ασχοληθεί με τη φωτογραφία δρόμου συνειδητοποιώντας ότι η φωτογραφία θα μπορούσε να "είναι μιά μορφή τέχνης από μόνη της χωρίς να είναι απαραίτητα δεμένη με την κοινωνική δράση"και "αυτό με έκανε φιλόδοξη"εξομολογείται έτσι
το 1936 αγοράζει την πρώτη της μηχανή μιά
μεταχειρισμένη Leica
τo διάστημα 1938-9 μαθητεύει δίπλα στον Walker Evans δουλεύοντας ένα project σχετικό με τις αστικές συγκοινωνίες της Νέας Υόρκης
το 1938 ξεκινά επίσης να φωτογραφίζει τα σχέδια που αποτύπωναν τα παιδιά με κιμωλία στους τοίχους και τα πεζοδρόμια του Brooklyn και στη
συνέχεια αυτά τα ίδια τα παιδιά
αποτυπώνει τα θέματα της 
με σεβασμό
με λυρισμό με
μιά ιδιαίτερα ανθρώπινη προσέγγιση με
αποτέλεσμα το 1940 μιά της φωτογραφία που παριστά τρία παιδιά με μάσκες την περίοδο του Hallowe'en να συμπεριληφθεί σε μιά ομαδική  έκθεση του New York's Museum of Modern Art (MoMA)
κοιτάζοντάς τες μας έρχονται στο νου σκηνές από 
θεατρικές  σκηνικά όπου οι άνθρωποι ζούσαν και εργάζονταν στα πεζοδρόμια και έρχεται το 1943 όπου ο Edward Steichen επιμελείται την πρώτη της προσωπική έκθεση πάλι  στο New York's Museum of Modern Art (MoMA) 
ένα χρόνο πριν την έλευση της τηλεόρασης και
παρατηρούμε την ζωή των μη προνομιούχων στις γειτονιές
του Lower East Side στο Manhattan
στο Yorkville και
στο Harlem
εδώ εκτίθεται και ένα από τα πιο γνωστά της έργα το "Bubbles" η ποίηση κρυμμένη στην πιο απλή ομορφιά
τέσσερα κορίτσια περπατώντας στο πεζοδρόμιο κοιτάζουν τις αιωρούμενες σαπουνόφουσκες 
σε όλα της τα βιβλία που έχουν εκδοθεί υπάρχει πάντα ένας πολύ μικρός δικός της σχολιασμός ενώ υπάρχει πάντα ένα δοκίμιο από άλλο συγραφέα
"εάν ήταν εύκολο να μιλήσω για αυτά τα θέματα θα ήμουν συγγραφέας" λέει και συνεχίζει
"έκτοτε είμαι άναρθρη,εκφράζομαι μόνο με τις φωτογραφίες μου"
το 1970 η Helen Levitt εγκαταλείπει το α/μ film και ξεκινά να δουλεύει με το έγχρωμο χρηματοδοτούμενη από το Guggenheim Foundation
δυστυχώς τα περισσότερα αρνητικά από αυτήν την σειρά κλέβονται κατά την διάρκεια μιας διάρρηξης στο σπίτι της Helen Levitt και 
έτσι σήμερα διασώζονται πολύ λίγες φωτογραφίες από την περίοδο αυτή
το 1965 εκδίδεται το πρώτο της λεύκωμα, με τίτλο “A way of seeing”που ήταν ένα κοινό σχέδιο με το συγραφέα και κριτικό του κινηματογράφου James Agee 
τo 1987 κυκλοφορεί το 
In The Street: chalk drawings and messages, New York City 1938–1948 το οποίο 
θεωρείται ένα από τα 100 καλύτερα φωτογραφικά λευκώματα που εκδόθηκαν ποτέ
το 2001 κυκλοφορεί το "Crosstown"
το 2003 το Here And There
το 2005 κυκλοφορεί το τρίτο της λεύκωμα με τίτλο Slide Show: The Color Photographs of Helen Levitt όπου και
υπάρχουν ομαδοποιημένες έγχρωμες φωτογραφίες της από το 1960 και
ακολουθεί το 2008 η αναδρομή της που ονομάζεται απλά "Helen Levitt"
μικρό δείγμα από το έργο της
                                                                                                                       ntina

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

έκλαψα γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω πιά

και μ'αρέσει να πιστεύω
αλλά,τώρα,μπορώ να αγαπήσω με πάθος,χωρίς όμως πίστη,χωρίς να πιστεύω σε τίποτα
και αυτό σημαίνει ότι τώρα μπορώ να αγαπήσω ανθρώπινα
έκλαψα γιατί από τώρα θα αρχίσω να κλαίω λιγότερο
έκλαψα γιατί έχασα την οδύνη και
δεν έχω ακόμα συνηθίσει να ζω χωρίς οδύνη
Αναΐς Νιν
Γαλλίδα συγγραφέας
παθιασμένη
ταξιδεύτρια και 
διηγηματογράφος-δοκιμιογράφος που 
ξόδεψε πάνω από 40 χρόνια, στο μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας κι έγινε πασίγνωστη για τούτον ακριβώς
Πίστευε πως την ελευθερία, μας τη χαρίζει μόνο το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία
   "Είναι εντάξει για μια γυναίκα, να 'ναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Εγώ ήμουν πρωτίστως γυναίκα".    "Τα συστήματα είναι φθαρτά, έτσι νιώθω, πως οι μεγάλες αλλαγές θα προέλθουν από μεγάλη συλλογικήν αλλαγή στις ανθρώπινες συνειδήσεις".
   "Πιστεύω μόνο στη φωτιά. Φωτιά. Ζωή. Ούσα μέσα στη φωτιά, έβαλα φωτιά και σ' άλλους. Ποτέ θάνατος. Φωτιά και ζωή. Παιγνίδια".
Ο Χένρι Μίλερ και η Αναϊς Νιν συναντήθηκαν, ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν. 
Τραγούδησαν τη συνάντησή τους.
Εξακολούθησαν για καιρό να αλληλογραφούν, να μοιράζονται πολλά, να είναι αλληλέγγυοι. 
Η Νιν δεν έλαβε ποτέ τη δύσκολη απόφαση να αφήσει τον σύζυγό της, τον Χιου Γκίλερ. 
Ακόμα κι όταν κάποτε παντρεύτηκε κρυφά έναν άλλον, τον μουσικό, τυπογράφο και δασονόμο Rupert Pole, και έζησε μαζί του (κατά διαστήματα) για είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια, δεν έπαψε να πείθει τον Γκίλερ ότι δεν είχε κανέναν δεσμό, απλώς ταξίδευε για μήνες στην άλλη άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών για να εμπνευστεί, να συλλέξει υλικό, να γράψει. 
Μάλιστα, διαζεύχτηκε τον Pole, επίσης στα κρυφά, όταν την απείλησαν οι φορολογικές περιπλοκές της διγαμίας. 
Ο Μίλερ, απεναντίας, για χάρη της Νιν πραγμάτωσε δεκάδες και εκατοντάδες φορές τη ρήση του Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν «Από εδώ που είμαστε, πρέπει να πάμε εκεί όπου είναι η Απόφαση», και έκανε τα πάντα για να κρατήσει ζωντανό το όνειρο μιας ζωής μαζί της, μιας ζωής που θα τους επέτρεπε να είναι μαζί είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. 
Και είναι σπαρακτικές οι επιστολές του, στις οποίες διαλαλεί τη λαχτάρα του να ζήσουνε μαζί. Επί ματαίω!
πηγές:
anais nin
henry & june                                                                                                                                 ntina