η Sonja Bultaty για τον josef sudek
.......................
θυμάμαι μιά φορά βρεθήκαμε σε μιά από τις σκοτεινές αίθουσες βαθιά
κάτω από τους πυργίσκους του καθεδρικού ναού - ήταν σκοτάδι σαν σε κατακόμβες -
με μόνο ένα μικρό παραθυράκι κάτω από το επίπεδο του δρόμου μέσα στα τεράστια μεσαιωνικά τείχη
εμείς ρυθμίσαμε το τρίποδο
στερεώσαμε τη φωτογραφική μηχανή και
στη συνέχεια καθίσαμε στο πάτωμα και συζητούσαμε
ξάφνου -σαν αστραπή- πετιέται επάνω ο josef sudek...
μιά ακτίνα φωτός είχε μπει στο σκοτάδι και
δυό από μας αρχίσαμε να κουνάμε κάτι πανιά για να αυξήσουμε τα βουνά της σκόνης που υπήρχαν εκεί για..
για...
" να δει το φως" όπως είπε ο sudek...
....προφανώς ήξερε ότι η ακτίνα αυτή του ήλιου θα έφτανε και εδώ δυό με τρεις φορές το χρόνο
και
ήταν διατεθειμένος να την περιμένει...........
ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου