Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ο κόσμος παρατά τα καθίσματα κάτω απ΄τα δέντρα και τρέχει στο υπόστεγο...


ΒΡΟΧΗ 
Μιά συμφωνική ορχήστρα.
Πιάνει βροχή.
Παίζουν μιά εισαγωγή του Βάγκνερ.
Ο κόσμος παρατά τα καθίσματα κάτω απ΄τα δέντρα
και τρέχει στο υπόστεγο.
Οι γυναίκες τσιρίζουν,οι άντρες κρατούν την ψυχραιμία τους, 
τα μουσκεμένα τσιγάρα πετιούνται.
Ο Βάγκνερ συνεχίζεται κι όλοι είναι κάτω από το υπόστεγο.
Ακόμη και τα πουλιά αφήνουν τα δέντρα
κι έρχονται από κάτω.
Ακολουθαί η Ουγγρική Ραψωδία Νο 2 του Λίστ
και βρέχει ακόμη.
Μα,κοιτάξτε!
Ένας άντρας κάθεται μονάχος στη βροχή
ακούγοντας προσεκτικά.
Το κοινό τον προσέχει.Γυρίζουν και κοιτάνε.
Η ορχήστα κοιτάζει τη δουλειά της.
Ο άντρας κάθεται μέσα στη νύχτα,στη βροχή,
ακούγοντας προσεκτικά.
Κάτι δεν πάει καλά μ'αυτόν!
Έτσι δεν είναι;
 Ήρθε για ν'ακούσει μουσική.
               Henry Charles Bukowski
...από το βιβλίο.....
''Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' τήν κόλαση'' Ποίηση 1960-1980, επιλογή - μετάφραση Γιώργος Μπλάνας..εκδ.  Απόπειρα
..........o Jean Genet και o Jean-Paul Sartre τον είχαν χαρακτηρίσει ως τoν "μεγαλύτερο ποιητή" της Άμερικής.
ntina

1 σχόλιο:

  1. Όταν έχεις ανοιχτή την ψυχή, δεν σε φοβίζουν οι βροχές, ούτε οι δυνατότερες...
    Πολύ όμορφο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή